کاش میشد برات غزل هامو پریشون بکنم
واژه واژه عشقمو نم نم بارون بکنم
بریزه روی سرت شبنم گریه های من
تا تورو به این غم شبونه مهمون بکنم
.
کاش میشد دستامو تا آخر دنیا ببرم
کاش میشد بال بزنم تا هر جا هستی بپرم
برسم به شاخه ی بلند شونه های تو
موهای سبز قشنگت بریزه روی سرم
.
کاش میشد آینه بشم تا که بشینی روبه روم
صورتت مثل یه نقاشی بیفته روی بوم
با خودت حرف بزنی تا من صداتو بشنوم
با خودت گریه کنی بریزه بغضت تو گلوم
.
کاش میشد شعر بشم لالایی شبات بشم
تا به خونه برسم کلاغ قصه هات بشم
کاش هزار تا قلب دیگه ام خدا بهم میداد
تا بتونم همه ی زندگیمو فدات بشم
.
میبینی آرزوهام داره به ابرا میرسه
هق هق ترانه هام به گوش دنیا میرسه
نمیدونم این شب بلند بی ستاره مون
کی میخواد تموم بشه...به صبح فردا میرسه ؟

ر. ابوترابی

نوشته شده در چهارشنبه 95/6/3ساعت 7:8 عصر توسط ر. ابوترابی نظرات ( ) |